ÇOCUĞUNUZ KEKELİYORSA...-----------

Her şeyden önce… Lütfen paniklemeyin. Gördüğüm ebeveynlerde edindiğim izlenim şu: Konuşma bozukluğu yaşayan çocuğun özellikle annesi durumu kabullenmekte güçlük çektiği için panikle çözüm arama telaşı içine düşüyor. Bu telaşın içinde kekeleyen çocuğunu daha çok yıprattığının da genellikle farkında olmuyor. Size önerim, bu durumun dünyanın sonu olduğunu düşünmekten vazgeçmeniz. Lütfen çocuğunuzun diğer çocuklar gibi normal bir çocuk olduğunu kabul edin. Sizin de gördüğünüz gibi bazen kekeleyen çocuğunuz hecelerin çoğunu da kekelemeden söyleyebilmektedir.

Kekemelik yaşayan öğrencilerimin yüzde doksanı , ergenlik döneminde bu sorununu halletti. Sizde de büyük olasılıkla öyle olacaktır. Gelecek için endişelenmek yerine neler yapabilirsiniz onu düşünün:

-Öncelikle çocuğunuzun kekelemeden konuşmasını istemekten vazgeçin.

-O konuşurken onu dikkatle dinleyin. Rahat bir ifade takının. Göz kontağı kurun.

-Sakın sözünü kesmeyin. Sözünü bitirene kadar dikkatle dinleyin.

-Sürekli soru sorarak iletişiminize engel koymayın.

-Bakışlarınız ya da davranışlarınızla çocuğa suçluluk ve yetersizlik duygusu hissettirmemeye dikkat edin.

-Ona acımayın.

-Onunla birlikte vakit geçirin.

-Tane tane ve sakince konuşmaya çalışın.

-İfade etmekte zorluk çekiyorsa yardımcı olun ama onun yerine konuşmayın.

Son olarak; durumundan bahsetmeniz gerekirse kekemelik sözcüğü yerine konuşma zorluğu sözcüğünü kullanın.

Mutlu Olun…